Hz. İbrahim , kral Nemrut’a karşı gelmiş. Nemrut ise, ne kadar güçlü ve acımasız bir kral olduğunu herkes göstermek için Hz ibrahim‘ in ateşe atılması emrini vermiş. Kralın askerleri meydanda büyük bir odun yığını yapıp odunları tutuşturmuşlar. Bu alev kadar büyük bir alevmiş ki neredeyse bulutlara kadar yükselmiş. Orada ki bütün hayvanlar bu ateşten korkmuş ve kaçmış. Nemrut’un askerleri ise Hz. İbrahim Peygamber‘i mancınık ile ateşin tam ortasına atacaklarmış.
Bu esnada, göklere varan ateşe doğru bir karınca görünmüş. Bu karınca ağzında küçücük bir damla su ile telaşla ateşe doğru gidiyormuş. Başka bir karınca da onu görerek bu telaşını sormuş:
– Böyle acele ile nereye gidiyorsun?
Telaşla ateşe yetişmeye çalışan karınca, ağzında duran bir damla suyu ellerinin arasına alarak vermiş:
– Haberin yok mu senin? Nemrut, Hz İbrahimi ateşe atacakmış. Meydanda ki ateşin olduğu yere su götürüyorum.
Diğer karınca kahkahalarla gülmüş ve demiş ki:
– Senin yanan o kocaman ateşten haberin yok mu? Ateşe hiç bakmadın mı? Yanan ateş ne kadar büyük, senin götürdüğün bir damla su ateşe ne yapabilir ki?
Su taşıyan karınca ise:
– Varsın olsun, hiç olmazsa hangi taraftan olduğum bilinir.
