Zamanında cimri bir adam yaşarmış. Öyle çok cimriymiş ki bigün bütün mallarını altınla değiş tokuş etmiş. Bir çuval altını olunca ise gidip bir ağacın altına gömmüş. Ama aklı sürekli ordaymış. Altınları düşünmekten gözüne uyku girmez olmuş. Yemek yiyemez, su içemez hale gelmiş. Anlayacağınız yemeden içmeden kesilmiş. Gece gündüz demeden aklına estiği zaman altınları gömdüğü yere gidip, toprağı kazıp altınları dışarı çıkarır ve altınlarını oturur sayarak tekrar yerine gömermiş.
Rastlantı olacak ya işte bir gün altınları sayarken uzaktan birisi bu durumu görmüş. Adamı takip etmeye başlamış. Bakmış adam her gün gelip aynı şeyi yapıyor. Adam anlamış hemen durumu. “Bu adam cimrinin biri” diye düşünmüş.
Bir zaman sonra bizim cimri adam yine toprağı kazmış kazmış kazmasına da altınları bir türlü bulamamış. Başlamış ah vah ederek dövünüp çırpınmaya. Uzun zamandır cimriyi gözetleyen o adam dayanamamış. Bizim cimri adamın yanına gelmiş.
Adam:
- Ne var? Noldu da böyle ağlıyorsun? Diye sormuş.
Cimri cevap vermiş:
- Daha ne olsun? Altınlarım yok, hepsi çalınmış! demiş.
Olan biteni bilen adam:
- Altının ha varmış ha yokmuş sen harcamadıktan sonra bir taş al, altın yerine onu göm toprağa senin için fark etmez! demiş.
Sonrada altınları kendisine ders vermek için sakladığını söyleyerek ona altınlarını vermiş. Bizim cimri adam adamın sözlerinde etkilenmiş ve cömert biri olmaya karar vermiş ve elinden geldiğince herkese yardımcı olmaya başlamış.
Demek ki neymiş “Cömertlik olmayınca zenginliğin faydası olmaz” mış.
Bunu unutmayın “Dünya malı dünyada kalır” ama dünya malının kalıcı olmasını istiyorsanız da cömertlik yapın.
